Trajectcontroles als geldkoe? Limburgse besturen mee voorwerp van onderzoek minister De Ridder

De laatste drie jaar is er in Vlaanderen een wildgroei aan trajectcontroles. Sinds gemeentebesturen bepaalde snelheidsboetes zelf mogen innen, zijn er honderden camera’s geïnstalleerd en lopen de inkomsten fors op. Is het een handige manier om de gemeentekas te spekken of heeft het effectief iets met verkeersveiligheid te maken? Vlaams minister van Mobiliteit en Openbare Werken Annick De Ridder start een onderzoek. Voor Vlaams volksvertegenwoordiger Andy Pieters (N-VA) komt dat geen dag te vroeg: “Ook in Limburg zijn er trajectcontroles ingevoerd waar je je vragen bij kan stellen. Het is wellicht niet voor niets dat het aantal trajectcontroles in onze provincie vorig jaar verdubbelde”.

Officieel dienen de snelheidscamera’s om straten en wijken veiliger te maken, maar daar komt al enige tijd kritiek op. Uit cijfers van Statistiek Vlaanderen bleek namelijk dat in sommige gemeenten en steden de inkomsten uit boetes een enorme vlucht hebben genomen. In 2023 werd een recordbedrag van 124 miljoen euro geïnd. Dat is bijna drie keer zoveel als in 2019. De belangrijkste oorzaak? Trajectcontroles. Sinds gemeenten die zelf kunnen installeren en vooral zélf de inkomsten uit bepaalde snelheidsovertredingen mogen houden, gaan de bedragen door het dak.

De Vlaamse regering gaat met die kritiek aan de slag. In haar beleidsnota belooft minister van Mobiliteit Annick De Ridder (N-VA) dat ze de wildgroei aan trajectcontroles onder de loep neemt en zal onderzoeken of er uitwassen zijn. Een goede zaak, zegt ook Vlaams Parlementslid Andy Pieters (N-VA), lid van de commissie Mobiliteit en Openbare Werken van het Vlaams parlement en zelf ook al criticus gebleken van de vele trajectcontroles in zijn eigen gemeente Maasmechelen.

“Handhaving moet als rechtvaardig ervaren worden”, vindt Pieters. “Lokale trajectcontroles moeten enkel ingezet worden om de verkeersveiligheid te verhogen en niet om de gemeentekas te vullen. Handhaving mag nooit een verdienmodel zijn, geen geldkoe voor besturen met financiële uitdagingen.  Op de meeste plekken is het beter om de weginfrastructuur zo aan te passen dat je er niet sneller kan rijden.”

“Het principe moet bovendien zijn dat de opbrengsten van boetes geherinvesteerd worden in verkeersveiligheid, niet dat je er een sporthal of zwembad mee bouwt”, zegt Pieters. De gemeenten en steden zijn bovendien niet de enigen die profiteren van de boetes. Ook private firma’s pikken hun graantje mee. Bij verkeerscentrum VIAS hekelden ze die praktijk eerder al: “Een privébedrijf dat er baat bij heeft dat er zoveel mogelijk boetes worden uitgeschreven: daarmee overschrijd je een grens.” Uit eerder gelekte contracten bleek bovendien dat de firma aan gemeentes vraagt om in sommige straten snelheidsremmers - zoals verkeersheuvels of bloembakken - weg te halen.

Ook Limburgse besturen zijn mee voorwerp van het onderzoek van minister De Ridder, dat Vlaanderenbreed zal zijn. In de provincie Limburg is geweten dat onder meer Genk, Bilzen, Oudsbergen, Peer en Maasmechelen sterk inzetten op extra trajectcontroles.